Na cukrzycę cierpi na świecie ponad 380 milionów ludzi (z czego 80% pochodzi z krajów o niskim lub średnim dochodzie narodowym), a do 2035 roku ta liczba ma wzrosnąć do ponad 590 milionów. Taka wizja skłania naukowców do opracowywania nowych metod walki z tą chorobą. Jedna z terapii polegałaby na automatycznym podawaniu pacjentowi insuliny na podstawie odczytów z grafenowego czujnika umieszczonego w ciele. Obiecujące wyniki badań pozwalają przypuszczać, że taka wizja ma szansę stać się rzeczywistością, dlatego zdarzenie „Bezprzewodowe czujniki stężenia glukozy we krwi I” zostało rozstrzygnięte na TAK.
Pierwsze czujniki glukozy zawierające grafen (dokładniej grafenowe płatki), powstawały już w latach 2007-2009. Od tamtego czasu grupy badawcze na całym świecie testują w laboratoriach rozmaite koncepcje czujnika glukozy oparte na różnych metodach pomiaru.
Jak wskazuje m.in. praca naukowców z Korea Electronics Technology Institute z 2012 roku, grafenowe czujniki mogą pozwalać na skuteczne mierzenie poziomu glukozy w zakresie stężeń, jakie występują w ludzkim organizmie. Co ważne, tego typu monitorowanie mogłoby odbywać się w czasie rzeczywistym. Ponadto, takie czujniki mogłyby być elastyczne, co ułatwiłoby ich umieszczanie na ciele lub w organizmie chorego. Inna publikacja z 2013 roku, autorstwa naukowców z Zhangzhou Normal University w Chinach, wskazuje z kolei na fakt, że grafenowe czujniki mogą być odporne na zanieczyszczenie substancjami takimi jak kwas askorbinowy (witamina C), kwas moczowy lub dopamina, które często utrudniają działanie zwykłym sensorom. Oczywiście różne konstrukcje grafenowych czujników mogą charakteryzować się odmiennymi zaletami i wadami, istotny jest jednak fakt, że dotychczasowe badania dały bardzo obiecujące rezultaty. W związku z tym pojawiły się propozycje połączenia grafenowych czujników z urządzeniami pomagającymi w walce z cukrzycą.
W 2013 roku naukowcy z Uniwersytetu w Minnesocie (w ramach konsorcjum Minnesota Partnership for Biotechnology and Medical Genomics) zaczęli prace nad stworzeniem własnego bezprzewodowego czujnika, opartego o grafen, który umieszczany byłby w żyłach pacjenta. Sensor przekazywałby informacje do pompy insulinowej, a zatem możliwa byłaby kontrola poziomu glukozy w sposób nie wymagający działań ze strony chorego (taki zautomatyzowany system nazywany jest często „sztuczną trzustką”). Działanie samego sensora zostało już przez naukowców zaprezentowane, a ich celem jest obecnie udoskonalenie czujnika tak, aby jego rezultaty były bardziej powtarzalne. Za pomocą tego samego czujnika naukowcy chcą też wykrywać we krwi inne substancje, na podstawie których możliwe byłoby prognozowanie zmian poziomu glukozy. Na gotową „sztuczną trzustkę” z grafenowym sensorem autorstwa naukowców z Minnesoty niestety musimy jeszcze poczekać, jednak można już przypuszczać, że zaprezentowanie tego systemu to jedynie kwestia czasu.
Artykuł dotyczy rozstrzygnięcia zdarzenia Bezprzewodowe czujniki stężenia glukozy we krwi I. Zachęcamy do dyskutowania artykułu i rozstrzygnięcia w komentarzach na stronie zdarzenia.
Bibliografia:
http://www.idf.org/diabetesatlas/introduction
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/elan.200900571/
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22609556
http://www.azonano.com/news.aspx?newsID=28040
http://minnesotapartnership.info/steven-koester-ph-d/
Powrót
