Dzięki rozwojowi nanotechnologii, a zwłaszcza nanochemii, naukowcom udało się stworzyć dwuskładnikowy materiał, który może znaleźć zastosowanie przy produkcji nośników, a także dozowników leków, które są „niewidzialne” dla naszego układu odpornościowego. Zdarzenie „Niewidoczne dla układu odpornościowego nośniki leków I” zostało rozstrzygnięte na TAK.
Obecnie prowadzone są liczne badania nad urządzeniami służącymi do regularnego dawkowania leków. Próby wszczepiania tego typu systemów do organizmu ludzkiego kończyły się jednak często niepowodzeniem. Organizm ludzki każde ciało obce wprowadzone do niego błyskawicznie odkrywa i stara się wyeliminować. Nasz układ odpornościowy nie wie, że urządzenie zostało wprowadzone dla naszego dobra.
Aby uniknąć odpowiedzi immunologicznej naukowcy zastanawiali się nad możliwością „ukrycia” obecności dozownika leku, który wprowadzany byłby w postaci kapsułek dozujących lek przez określony czas i w określonych porcjach. Możliwość taka pojawiła się w momencie wytworzenia dwuskładnikowego kompozytu złożonego z dwóch polimerów: PDMS i PEO. Pierwszy z nich, poli(dimetylosiloksan), jest idealnym materiałem do produkcji nośników leków, gdyż łatwo się formuje. Wprowadzenie poli(tlenku etylenu) – POE na jego powierzchnię pozwala unikać przyczepiania się struktur białkowych, co w pracy naukowej „Modifying Polydimethylsiloxane (PDMS) surfaces” opisała Carola Essö ze szwedzkiego Mälardalen University. Okazuje się, że białka zbliżające się do kompozytu zostają odepchnięte, dzięki czemu nośnik leku pozostaje niewykryty.
Materiał złożony z warstwy PDMS pokrytej PEO stał się przedmiotem licznych badań. Badania takie prowadzone są przez badaczy z Mälardalen University, jak również naukowców z University of Surrey i Oxford University. Nietypowe właściwości wspomnianych substancji mogą zostać wykorzystane nie tylko w nośnikach leków, które mogłyby być dozowane przez określony czas w naszym organizmie, ale również mogą stać się idealnym pokryciem narzędzi medycznych, czy lamp do biodiagnostyki.
Artykuł dotyczy rozstrzygnięcia zdarzenia Niewidoczne dla układu odpornościowego nośniki leków I. Zachęcamy do dyskutowania artykułu i rozstrzygnięcia w komentarzach na stronie zdarzenia.
Bibliografia:
L.Cademartiri, G.A. Ozin, Nanochemia podstawowe koncepcje, s. 143-147, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, 2011
Modifying Polydimethylsiloxane (PDMS) surfaces (ang.)
Protein-Resistant Silicones: Incorporation of Poly(ethylene oxide) via Siloxane Tethers (ang.)
Simple surface treatments to modify protein adsorption and cell attachment properties within a poly(dimethylsiloxane) micro-bioreactor (ang.)
Powrót
