Przeciwciała monoklonalne są tematem jednego z najnowszych pytań z dziedziny nisz technologicznych na platformie L.E.M. nano. Jego rozstrzygnięcie nastąpi już 11 maja! W związku z tym zapraszamy do udziału w konkursie - nagrodą za zgłoszenie artykułu bądź innego tekstu rozstrzygającego to pytanie jest aż 30 predyktów! Zachęcamy też do lektury niniejszego artykułu, w którym zawarliśmy informacje i ciekawostki dotyczące przeciwciał monoklonalnych.
Przeciwciała monoklonalnych zostały po raz pierwszy otrzymane w 1975 roku przez Cesara Milsteina i Georgesa Koehlera - m.in. za odkrycie mechanizmu powstawania tych przeciwciał zostali oni wyróżnieni Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1984 roku (wspólnie z Nielsem K. Jerne). Opisywane przeciwciała są produkowane z jednego klonu limfocytów B - stąd nazwa „przeciwciała monoklonalne”. Pierwsze tego rodzaju przeciwciała otrzymywane były z organizmów myszy. Z czasem rozpoczęto tworzenie przeciwciał składających się w różnych proporcjach z części zwierzęcej oraz ludzkiej w celu ograniczenia odpowiedzi immunologicznej organizmu. Aktualnie produkuje się w pełni ludzkie przeciwciała monoklonalne dzięki zastosowaniu zwierząt transgenicznych (modyfikowanych genetycznie) - nadal przede wszystkim myszy.
Przeciwciała monoklonalne mogą potencjalnie być wykorzystane do leczenia nowotworów w ramach tzw. terapii celowanej. Zadaniem przeciwciał monoklonalnych byłoby połączenie się wyłącznie z określonym antygenem (komórkami nowotworowymi). Następnie przeciwciała uruchamiałyby mechanizmy odpowiedzialne za ograniczenie wzrostu nowotworu bądź wywołanie śmierci jego komórek. Ponieważ przeciwciała monoklonalne atakowałyby tylko komórki nowotworowe, taka terapia byłaby bezpieczniejszą alternatywą lub uzupełnieniem dla chemioterapii, radioterapii, hormonoterapii czy leczenia chirurgicznego.
Poza leczeniem nowotworów przeciwciała monoklonalne są już stosowane w transplantologii, leczeniu chorób zapalnych (np. reumatoidalnego zapalenia stawów RZS), neutralizacji toksyn, diagnostyce (np. HIV), oczyszczaniu substancji i w badaniach naukowych (selekcji i liczeniu komórek). Prowadzone są również badania nad wykorzystaniem omawianych przeciwciał w leczeniu astmy, atopowego zapalenia skóry i osteoporozy.
Mimo, iż przeciwciała monoklonalne znane są ludzkości przeszło od 50 lat ich ukryty potencjał nie przestaje zadziwiać. Niestety, w trakcie wieloletnich badań rozpoznano sporo potencjalnych ograniczeń w stosowaniu tych przeciwciał - ograniczeń związanych zwłaszcza z morfologią nowotworów tj. ich postacią i budową. Również obecność wolnych antygenów w przestrzeni okołonowotworowej może powodować, że łączące się z nimi przeciwciała, nie wnikałyby do nowotoworu lub nie łączyły się z jego powierzchnią, co skutkowałoby osłabieniem działania terapii. Pomimo tych wątpliwości wyniki dalszych badań pozostają sprawą otwartą - trzymamy kciuki za naukowców pracujących nad stworzeniem bezpieczniejszej metody leczenia nowotworów.
Konkurs: Rozstrzygnięcie pytania „Przeciwciała monoklonalne w leczeniu chłoniaków II” nastąpi już 11 maja 2015 roku. W związku z tym pytaniem ogłaszamy konkurs. Do dnia 11 maja 2015 roku do godziny 19:00 prosimy o nadsyłanie łączy do ogólnodostępnych w Internecie źródeł, które mogą posłużyć do rozstrzygnięcia (pozytywnego lub negatywnego) ww. pytania. Za nadesłanie jednego lub większej liczby źródeł, które zostaną przez komisję rozstrzygającą ocenione jako istotne, każdy użytkownik zostanie nagrodzony kwotą aż 30 predyktów! Zapraszamy do udziału w zabawie!
Powrót
