Pomimo wielu badań laboratoryjnych nad polimerosomami niewidzialnymi dla układu odpornościowego, nie udało się jeszcze dopuścić do obrotu preparatu umieszczonego w „kapsułce” wykonanej z PDMS i PEO. Tym samym zdarzenie „Niewidoczne dla układu odpornościowego nośniki leków III” zostało rozstrzygnięte na NIE.
Polimerosomy, mimo iż znane już od lat 90-tych, ciągle znajdują się w fazie badań laboratoryjnych. Te małe cząsteczki pozwalają zamknąć w swoim wnętrzu nie tylko substancje czynne leków, ale także nanocząstki, białka a nawet fragmenty DNA czy RNA. Ponadto, polimerosomy charakteryzują się stabilnością chemiczną, biokompatybilnością, a przede wszystkim umożliwiają powolne dozowanie leku tylko i wyłącznie w pobliżu np. komórek nowotworowych.
Możliwość wykorzystania polidimetylosiloksanu (PDMS) pokrytego warstwą poli(tlenku etylenu) jako nośnika leków została już potwierdzona, o czym można przeczytać w poprzednim artykule na platformie L.E.M. nano, jednak mimo obiecujących badań laboratoryjnych na rynku ciągle brak preparatu umieszczonego w takim polimerosomie. Nie jest to jednak jedyny obiecujący nośnik leków, który znajduje się na celowniku naukowców.
Inne rozwiązania zostało przedstawione już w 2012 roku przez badaczy z Uniwersytetu w Minnesocie i Uniwersytetu z Pensylwanii. Stworzyli oni tzw. leuko-polimerosomy, które rozpoznawane są w organizmie jako białe krwinki. Dzięki takiemu zabiegowi nie zostają one odkryte przez ludzki układ odpornościowy i wraz z zawartością mogą przedostać się do chorej tkanki. Również w przypadku tych innowacyjnych „sztucznych leukocytów” wykorzystano opisywany poli(tlenek etylenu) (PEO) pokryty biotyną – substancją umożliwiającą przyłączenie do leuko-polimerosomu przeciwciał rozpoznających komórki chorej tkanki.
Interesujące zastosowanie polimerosomów wykonanych z PEO przedstawili również naukowcy na łamach czasopisma Nature. Wykorzystali oni je jako nośniki cząstek magnetycznych, które mogą zostać wykorzystane m.in. jako kontrast wykorzystywany w obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego. Badanie to charakteryzuje się niewielkim stopniem szkodliwości (nie wymaga użycia promieniowania X) i wykorzystywane jest do wykrywania zmian chorobowych praktycznie w całym ciele ludzkim.
Jednak jak sprawdzili naukowcy z Londynu mimo obszernej gamy proponowanych polimerosomów ciągle dostępnych jest niewiele informacji na temat badań klinicznych preparatów wykorzystujących te substancje. Pozostaje więc nadal czekać na dzień, w którym w aptekach zamiast tradycyjnych tabletek znajdziemy preparaty zawierające polimerosomy pozwalające zniwelować skutki uboczne wywoływane rozprzestrzenianiem się leku po całym organizmie.
Artykuł dotyczy rozstrzygnięcia zdarzenia "Niewidoczne dla układu odpornościowego nośniki leków III". Zachęcamy do dyskutowania artykułu i rozstrzygnięcia w komentarzach na stronie zdarzenia.
Bibliografia:
Polymersomes and their applications in cancer delivery and therapy (ang.)
en.wikipedia.org - Polymerosome (ang.)
Google Patents - Drug delivery system for sustained delivery of bioactive agents (ang.)
Leuko-polymerosomes (ang.)
In situ formation of magnetopolymersomes via electroporation for MRI (ang.)
pl.wikipedia.org - Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego
Powrót
